مهدی انصاری

مهدی انصاری، کارگردان، مستندساز و برنامه‌ساز تلویزیونی ایرانی، به عنوان یکی از چهره‌های تأثیرگذار در حوزه مستند و رسانه شناخته می‌شود. او متولد سال ۱۳۷۰ در تهران است و از تحصیلات متنوع و برجسته‌ای بهره می‌برد. انصاری در مقطع کارشناسی در رشته مهندسی کامپیوتر تحصیل کرده و سپس در مقطع کارشناسی ارشد علوم ارتباطات از دانشکده صدا و سیما فارغ‌التحصیل شده است. او تحصیلات خود را در مقطع دکتری همین رشته ادامه داده و هم‌اکنون به‌عنوان عضو هیئت مستشاری مرکز بررسی‌های دکترینال فعالیت می‌کند.

مهدی انصاری آثار متعددی را در حوزه مستند به نام خود ثبت کرده است که از جمله آن‌ها می‌توان به عناوینی چون «کاپرا کجاست؟»، «اختاپوس»، «ترخیص»، «ابوایست»، «پل ورسک» و «بازگشت گمورا» اشاره کرد. همچنین، او در تولید مجموعه‌های تلویزیونی نیز سابقه قابل توجهی دارد و برنامه‌هایی نظیر «گرانیگاه» و «رخ مادر» را تهیه و کارگردانی کرده است. این آثار عموماً با رویکردی خلاقانه و تحلیلی، موضوعات فرهنگی، اجتماعی و هنری را به تصویر می‌کشند.

یکی از آثار برجسته مهدی انصاری، مستند «کاپرا کجاست؟» است که با نگاهی عمیق به مقوله امید در سینما ساخته شده است. این مستند ضمن واکاوی نقش امید در سینمای جهان، به مقایسه دیدگاه‌های مختلف می‌پردازد. فیلمساز در این اثر با تأمل بر آثار فرانک کاپرا، کارگردان برجسته ایتالیایی-آمریکایی که به سینمای امیدبخش شهرت دارد، می‌کوشد ارتباط میان امید و هنر هفتم را روشن‌تر کند. علاوه بر این، او این نگاه را با گفتمانی رایج در سینمای ایران که «سینما آینه جامعه است» مقایسه کرده و به تحلیل تفاوت‌ها و شباهت‌های آن پرداخته است.

در زمینه فعالیت‌های تلویزیونی نیز مهدی انصاری نقش فعالی ایفا کرده است. او مجری و منتقد برنامه فرهنگی-هنری «کافه مستند» در شبکه افق بوده و به تحلیل آثار سینمایی پرداخته است. همچنین وی در برنامه تحلیلی-گفتگومحور «امتداد» به عنوان کارشناس میزبان حضور داشته و در قسمت چهارم این برنامه فیلم «ماتریکس» را بررسی کرده است، در حالی که در قسمت هفتم این برنامه به تحلیل موضوع «مد و فشن» پرداخته است.

با نگاهی به کارنامه حرفه‌ای مهدی انصاری می‌توان مشاهده کرد که او توانسته است با آثاری متنوع و رویکردی تحلیلی، جایگاه حساسی را در عرصه مستند و تولید محتوا به دست آورد. تلاش‌های او برای پرداختن به موضوعات عمیق فرهنگی و اجتماعی، همراه با زبانی بصری تأثیرگذار، نشان‌دهنده نگرشی جدی نسبت به تأثیر رسانه بر ادراک عمومی است.