زمانی که جان تورانو، چند سال پیش، در راهپیمایی‌های حمایت از دونالد ترامپ شرکت کرد و با زره کامل پوشیده بر بدن و کلاه‌خود اسپارتایی مشهورش ظاهر شد، به سرعت به چهره‌ای شاخص و نمادین برای جنبش راست‌گرای موسوم به «وطن‌پرستان» تبدیل گشت. او در این تجمعات نه تنها حضور پررنگ داشت، بلکه مستقیماً درگیری‌هایی با معترضان انتیفا و هر فرد دیگری که در مسیرش قرار می‌گرفت، رقم زد. این اقدام‌ها و ظاهر منحصر به فرد او در صحنه‌های سیاسی، توجه فراوانی را جلب و جایگاه ویژه‌ای برای او در میان طرفداران این جنبش ایجاد کرد.

با این حال، تحولی غافلگیرکننده در مواضع او رخ داد. تورانو که در آن زمان به لقب «اسپارتایی مستقر» شهره شده بود، به تدریج از چهره واقعی برخی از هم‌پیمانان خود پرده برداشت. او دریافت که تعدادی از افرادی که در این راهپیمایی‌ها در کنارشان ایستاده بود، باورهایی افراطی همچون نئونازیسم، نژادپرستی و ضدیت با جامعه LGBTQ+ دارند. این آگاهی تازه سبب شد تا او چرخشی تند در مسیر خودش ایجاد کند و به طور علنی از این جنبش و ایدئولوژی‌های مرتبط با آن فاصله بگیرد. البته چنین تغییری بی‌عواقب نبود؛ تورانو که تا پیش از آن برای راست‌گرایان یک قهرمان و نماد بی‌چون‌وچرا محسوب می‌شد، تنها طی یک شب از جایگاه یک ستاره مورد احترام به فردی منفور و طردشده در میان همان گروه‌ها تنزل یافت.