در این قسمت از «بی‌واسطه»، محمد دلاوری به دنیایی سر می‌زند که در آن صداها خاموش‌اند، اما نگاه‌ها، حرکات و احساسات حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند. او با ناشنوایان از نزدیک ملاقات می‌کند، به مراکز آموزشی و حمایتی آن‌ها سر می‌زند و پای صحبت‌هایشان می‌نشیند تا تصویری واقعی از زندگی، چالش‌ها و نیازهای این قشر ارائه دهد. ناشنوایان در ایران با موانع متعددی روبه‌رو هستند؛ از مشکلات آموزشی گرفته تا ارتباطات روزمره و محدودیت‌های شغلی. بسیاری از آن‌ها به دلیل عدم آشنایی جامعه با زبان اشاره، در محیط‌های عمومی دچار سردرگمی می‌شوند و برای کوچک‌ترین کارهای روزمره، به کمک دیگران نیاز دارند. اما آیا سیستم آموزشی و اجتماعی کشور برای رفع این چالش‌ها برنامه‌ای دارد؟ دلاوری با حضور در مدارس ناشنوایان، وضعیت آموزشی آن‌ها را بررسی می‌کند و از مشکلات یادگیری، نحوه ارتباط با معلمان و تأثیر فناوری‌های جدید بر روند آموزششان می‌پرسد. در ادامه، او با ناشنوایانی که در محیط‌های کاری مشغول به فعالیت‌اند گفت‌وگو می‌کند تا مشخص شود که آیا فرصت‌های شغلی کافی برای این قشر وجود دارد؟ آیا کارفرمایان حاضرند افراد ناشنوا را در محیط‌های کاری خود بپذیرند؟ دلاوری همچنین با برخی از مسئولان و فعالان این حوزه به صحبت می‌نشیند تا میزان حمایت‌های اجتماعی و قانونی از ناشنوایان را بررسی کند. در این برنامه، «بی‌واسطه» تلاش می‌کند تا نگرش عمومی جامعه نسبت به ناشنوایان را به چالش بکشد. آیا ناشنوایی یک محدودیت است یا صرفاً یک سبک متفاوت از زیستن؟ آیا جامعه برای پذیرش این تفاوت آماده است؟ در مسیر این جست‌وجو، دلاوری با ناشنوایانی که با وجود موانع بسیار، توانسته‌اند به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کنند، همراه می‌شود تا روایتگر امید و تلاش آنان باشد. این قسمت از برنامه، تصویری واقعی از زیست ناشنوایان ارائه می‌دهد؛ قشری که هرچند در سکوت زندگی می‌کنند، اما نیاز دارند که صدایشان شنیده شود.